Na een nacht op het plateau in Cabane de Pison keren we terug naar de hitte en het comfort van de vallei nl. de Gîte de Benevise. We starten gewoon op de GR. De plateau van de Vercors is heerlijk stil en bezaaid met voorjaarsbloemen. De plateau is een enorm gebied op 1700 tot 1900 m hoog en een lappendeken van weitjes, bosjes, heuvelkammen, kalkwandjes, grote gaten in de grond...
Dan wijken we af. In plaats van de kortste weg nemen we een spectaculair pad dat halfweg in wand van de canyon blijft : de Vire de Sambardou. Enfin, pad... Het gaat om een route die eerst bij jagers en later bij een specifiek wandelpubliek gekend is. Heerlijke uitzichten. Luchtig, érg luchtig. En erg goed opletten met oriëntatie en om nergens een voet verkeerd te zetten.
We sukkelen wat met de oriëntatie tijdens de afdaling. Blijkbaar liepen we zo'n halve km lang op een gemzenspoor parallel met het juiste pad zonder dat we dat konden zien. Een stukje terugkeren en een woeste doorsteek door puin en steil bos losten ons probleem op.
In de afdaling pikken we de GR terug op. Net voor Archiane komen voor het eerst die dag andere wandelaars tegen. Een koppel dat we al leerden kennen de eerste avond in Valcroissant. Zij doen rustiger paden langs de zuidkant van de Vercors. We babbelen nog wat bij op het terras van Archiane.
De barman en 's avonds de eigenaars van de Gîte de Benevise maken snel duidelijk dat in deze streek "lokaal" en "bio" de norm zijn. De Diois is de "capitale de l'organique". Peter kreeg de wind van voor toen hij een Cola bestelde. Ik hield het bij een diabolo menthe met muntsiroop van de streek. Die mocht ik zelf mixen met gratis water dat de barman uit de dorpsbron ging halen. Zalige dorstlesser! Die lokale producten zijn puur en superlekker en niet duurder. Uiteraard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten