7 juni. Het nieuws sijpelt hier nogal traag binnen dus de 75ste verjaardag van de landing op 06/06 was aan ons voorbijgegaan. Het was gewoon een dag waarop we van 8 tot 19h30 onderweg waren, veel langer dan gewoonlijk en veel langer dan nodig voor de etappe van Refuge le Soldanelle naar Lans en Vercors.
We vingen aan met de Pas de l'Oeille. Opnieuw zo'n vindingrijke passage die enkele verborgen richels en couloirs aaneenrijgt waardoor het toch mogelijk is om bovenop die schijnbaar ononderbroken rotswand te komen. De wind is vreselijk. Vlak onder de col zitten we minuten te wachten tot de loeiharde wind even afneemt.
We blijven dicht bij de kam, en steken door naar de Col Vert. Ook hier struikelen we bijna over de steenbokken.
Op de Col Vert merken we dat de wind is afgezwakt en durven we zowaar aan Plan A++ te denken: le Sentier des 2 Cols of de Roc Cornafion. Het wordt het tweede. Een smal en superluchtig pad dat lijkt te zweven boven de vallei van Grenoble brengt ons naar een rotspiek waarvan je vanop afstand denkt dat dit puur alpinisme is.
Op de Col Vert merken we dat de wind is afgezwakt en durven we zowaar aan Plan A++ te denken: le Sentier des 2 Cols of de Roc Cornafion. Het wordt het tweede. Een smal en superluchtig pad dat lijkt te zweven boven de vallei van Grenoble brengt ons naar een rotspiek waarvan je vanop afstand denkt dat dit puur alpinisme is.
De afdaling gaat naar Villard de Lans. Na 5 dagen zien we terug dingen zoals een auto, een supermarkt, terrassen, ... Snel inkopen en wegwezen. De laatste 5 km naar ons slaapadres lopen langs oude veldwegen en muilezeltrails, door de weilanden tussen Lans en Villard. Dat is ook Vercors.
 |
| Roc Cornafion |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten