De TGV flitste ons deze keer naar Valence, waar we de fameuze trein richting Briançon namen. Ik zat de hele tijd aan het raam gekleefd om niets van dit canyonlandschap te missen. In Die stopte onze rit - start van de wandeltocht. Iedere km viel het stads- en verkeerslawaai wat meer weg en kwamen de natuurgeluiden in de plaats: stromend water, vogels, krekels...
De Abdij van Valcroissant is een magische plek. Het is al 3 eeuwen geen abdij meer en wat er nu staat is het resultaat van tientallen jaren restaureren door de familie van de eigenaars. De oude Romaanse gewelven, de irissen, de zoemende bijen, het kabbelende water, de magnifieke rotsmuur van de Glandasse... Alles past mooi rustig harmonieus samen.
De eigenaars kijken al uit naar de periode na de lange weekends. Mei is hier blijkbaar het piekseizoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten