dinsdag 31 mei 2022

The Grand Canyon van de Vercors

Dag 3 Chaumailloux - Archiane

Volle bak regen, vanaf 4 uur 's morgens ongeveer. De tent staat goed, ik val terug in slaap. 
Bij het ontbijt miezert het nog steeds. Samen ontbijten in de schuilhut is een simpele luxe. Het is duidelijk dat dit zo'n dag is dat de tent nat de rugzak ingaat.

Bij het inpakken merk ik dat één van mijn plastic zakken met eten weg is. Kristien vindt hem 50 m verder terug, met overal leeggegeten plastiekjes. Alle zoete koekjes, alle kaas, alle crackers zijn weg. De hartige koekjes moest die vos (? - ik denk dat het een vos is) niet hebben. Voor vandaag heb ik nog wat zoute koekjes en nootjes. Daarna zien we wel. Enkelen in de groep bieden me een stukje van hun voorraad aan. Tof !

We warmen op met een stukje GR pad: breed, goed aangelegd, mooi zicht op de tocht van gisteren. Dan kiezen we voor padloos. Eerst door groene natte heuvels tot op het topje van vandaag (de Croix Lautaret 1951m), dan steeds steniger tot op de rand van de afgrond : de Tête du Jardin. Langs alle kanten zijn er rotstorens in grijs en oker, 1000 m boven het dorpje aan de voet. 

De middagpicknick is perfect. Een paar uur zon tussen de buien. Wij drogen de tent en de kledij. De gieren vertrekken allemaal en maken hun rondjes op de beste thermiek die je maar kan denken. We komen ogen tekort. Om de paar minuten komt er wel een gier overvliegen. 

De afdaling naar het dorpje Archiane, ruim 1000 m lager, in het midden van die diepe kloof, is lang en complex. Het decor van de Combe de l'Aubaise indrukwekkend. Sommigen zitten er fysiek helemaal door, de eerste blessures (pijn in knie, omgeslagen voet) zijn een feit. We passen de tocht aan : de helft gaat in een rustig tempo direct naar de gîte en de andere helft plakt er nog een extra lus aan langs wat zogezegd de beste gierenkijkplek is van Frankrijk. Zeker weten dat die van de middagpicknick nog beter was.
 
De eigenaar van de gîte (Refuge d'Archiane) signaleert ons dat er serieuze familiale problemen zijn maar levert ondanks dat een perfecte service. Chapeau !

maandag 30 mei 2022

Vercors' hoogste, een heel eind en een extraatje

Dag 2 Fontaine de la Chau - Chaumailloux

Grote verrassing deze morgen : de heldere sterrenhemel van vannacht legde een laagje rijm op het gras en de tent. We probeerden de tenten te laten drogen, maar dat lukte niet echt. We hadden ons bivakplekje maar 500 m verder moeten kiezen, daar was de zon er al wel tijdens het ontbijt.

Op de klim naar de Grand Veymont worden we verblijd door een aantal jonge steenbokjes en hun mama's. 
Op de klim word ook duidelijk dat niet iedereen die snel de berg opvlamt, ook de fijne neus heeft om het pad te herkennen in de chaos van rotsen en steenblokken. Ik zet me dus maar op kop in het technisch lastigste stuk van de klim.

Beetje bij beetje wordt het panorama wijdser. Rechts de hele Vercors, links een heel deel van de Franse Alpen en vlakbij de vreemdste top van de Vercors de Mont Aiguille. Geen sneeuwplekken meer dit jaar dus de afdaling gaat vlotjes.

Na de picknickpauze volgt het tweede deel van de etappe : geen duidelijke top, maar een lang eind "glooiend" zoals de groep het is gaan noemen. Het vlotlopend pad door groene vlakte (meer een ruig golfterrein) van de plaine de la Queyrie is een verlenging van de middagpauze. Maar dan begint zo'n typisch Vercorspad : op en neer en met allerlei kronkels door een chaotisch mix van weitjes, bosjes en vooral veel kalksteen in alle formaten en hellingen. En overal bloemen. 

Tom zet zich hier op kop. Iedereen is stil en geconcentreerd. Vlak voor de Chaumailloux last hij een pauze in. De verassing is des te groter wanneer we plots vanuit de kalksteenchaos op een open stuk gras komen met links de Mont Aiguille op zijn mooist.

Na wat wikken en wegen zetten we onze tentjes vlak bij de hut. Komt goed uit voor sommigen (iemand met veel te lichte slaapzak, iemand die zijn tentmaatje wakker houdt,...).

Met veel moeite, een stokje en wat tape kan ik de kapotte tentstok repareren. Gelukkig !

Met 5 doen we nog een lange extra naar de Tête Chevalière. Via een alternatieve route langs iets wat nergens anders in de Vercors voorkomt: de moerassen en beekjes aan de noordzijde van dit topje. 

zondag 29 mei 2022

Klim-bloemen

Dag 1 Vassieux - Fontaine de la Chau

De nacht op de camping in Vassieux was onwerkelijk stil. De wind was weggevallen en er was een magnifieke open sterrenhemel. Het wolvengehuil van de huskykweker kon dit alleen maar onderstrepen.

Na het ontbijt met restjes van gisteravond vertrokken we nu echt. Eerst de vlakte van Vassieux (enfin, als je de vele steenhopen en kraters vergeet). Dan een diepe vallei ; 400 m zakken en 500 m stijgen. De groep werd er helemaal uit elkaar getrokken. Sommigen doen zo'n klim op een uurtje al babbelend en bijna zonder te zweten, anderen gaan veel trager. Vroeger zouden die gezegd hebben dat ze op de adem trappen ; nu wijzen ze op de hartslagmeter die te hoog gaat.

In het beukenbos van de klim waren de voorjaarsbloemen al weg. Zodra we op het plateau waren, was elke vierkante meter een perfecte bloemenborder. De sterren van de show waren de honderdduizenden paarse en gele orchideeën. 

We trokken langs rustige brede boswegen naar de Fontaine de la Chau, één van de paar zeldzame bronnen op de plateau, op ca. 1620 m. We zijn goed vroeg op de bivakplek. Ieder zoekt een vlak plekje in een bloemenwei tussen groepjes sparren. Perfect gelegen om de Grand Veymont, ons doel van morgen, eens goed te bekijken.

Het avondeten organiseert zich vanzelf. Met iedereen rond 4 branders. Jan houdt het bij de 20e eeuwse aanpak en kookt iets met pasta. De meesten doen heet water bij een zakje gevriesdroogd spul. Ik doe heet water bij gekruide couscous en combineer dat met gedroogde groentenchips : werkt ook (en snel!).

zaterdag 28 mei 2022

Paden van vele duizenden jaar oud.

Dag 0 Die - Vassieux

Vroeg vertrek in Die. De camping is nog half ingeslapen als we vertrekken. Misschien is "pas ingeslapen" juister voor sommigen : er was een openluchtfuif aan de gang een paar km verderop en toen die klaar was kwamen er nog een paar luidruchtig terug. 't Zal wel de drank zijn zeker?

We komen toe wanneer tientallen verkopers hun kraampjes opzetten op de markt. Wat een overdaad aan lekkere dingen. We houden het bij wat lokale kaas, enkele taartjes, heerlijke olijven en verse kersen. Al de rest is te zwaar. 

Door de vroege start doen we de klim bij aangename temperaturen. Eerst door akkers en hooiland, dan door een mengeling van bos, gele brem en palmtakstruiken. Dit pad moet zeker al bestaan sinds de Romeinse tijd, toen Die een grote stad was en wol en kaas vanuit de Vercors goed kon gebruiken.

Op de Col de Vassieux worden we verwend. De wolken die er sinds gisteren al hardnekkig hangen, lossen op en het zonnetje komt meespelen. We kunnen dus toch die picknick doen met zicht op Die en alle bergen (mmm, eerder bergjes) in de omgeving.

Geen vale gieren vandaag : teveel wind en te weinig thermiek hier : de gieren zitten elders. Wel een hele rist vlinders, tegen mijn verwachtingen in.

Na de Col maken we nog een omwegje naar de Refuge de Vassieux in de buurt. De afdaling naar Vassieux loopt over brede boswegen. 

Later op de dag weten we dat al veel eerder, misschien al 10000 jaar of zo, onze route gebruikt werd door jagers en vuursteenbewerkers. Dit wordt allemaal uitgelegd in het museum dat gebouwd is op een enorme vuursteenwerkplaats waar grote stenen messen (15-20 cm) konden gemaakt worden. 

De camping is perfect. Enorm veel plaats in een reeks bloemenweiden en dennenbosjes, met mooie paarden als buren. 

Wonder boven wonder lukte het avondeten heel goed. We hadden afgesproken dat iedereen iets zou meebrengen. Er was - naar Vlaamse gewoonte - véél te véél. Het was echt lekker en het bracht de groep dicht bij elkaar. Artisanaal brood, veel slaatjes, een paar lekkere desserts en de lokale heerlijkheidjes uit Die.

vrijdag 27 mei 2022

Start van een nieuwe doorsteek

Reis naar Die 

Pas toegekomen in Die : een mooi middeleeuws stadje aan de voet van de Vercors.
De zonsondergang die de rotsmuur van de Glandasse oker kleurt, dan oranje en rood en tenslotte roze, is opnieuw magisch.
Deze keer is het grootste deel van de doorsteek met een groep van Hiking Advisor. Deze vereniging richt zich op trekkers die met een tentje bergtochten maken. 
Morgen doen we de klim naar Vassieux, met een paar mensen die de rust en snelheid van de trein verkiezen op de drukte van de auto. Als avant-première. Met de groep willen we van daaruit een mooie lus maken over de Hauts Plateaux, het meest afgelegen stuk van de Vercors. Ik plak er nadien ook nog een paar dagen extra aan richting Grenoble. Als speciaal extraatje. 

Ik ben een van de 2 begeleiders van de groep. Blogjes bijhouden en interessante foto's maken zal dus niet de prioriteit zijn. Veel kans dat deze blog met veel vertraging zal verschijnen. 

Het ziet er een heel interessante groep uit. Benieuwd wat het zal geven. In Lille kreeg ik alvast een heel goed motto mee: