Zicht op de droomvallei

Dag 4 Archiane - Fontaine des Bachassons

Vandaag werd voor het eerst de groep gesplitst. De meesten kozen voor de lastige klim door de Combe Veyranche, met Tom. Ik vertrok met Jan en Christophe die omwille van blessures en zo beter iets kalmers deden, voor de kortste weg. 

Dat begon met de Combe de l'Aubaise naar het plateau : dus hetzelfde als gisteren maar omgekeerd. Daarna min of meer vlak (in de Vercors is dat met veel op en neer) naar de Fontaine de Bachassons. De blessures bleken goed verteerd, dus was er tijd en energie voor een extraatje. Dat werd de Vire des Heures. Een onbekende uithoek van de Vercors, maar alleen voor mensen zonder hoogtevrees. En wie je maar één keer moet zeggen dat je aan de rand van de afgrond ofwel stapt, ofwel kijkt en foto's maakt, maar nooit beide tegelijk.

Het was een mooie stap voor stap ontdekking. Het uitzicht op Die in de Drôme-vallei 1300 m lager, de rotsband die steeds smaller werd, de kennismaking met de steenbokken die dit hun thuis noemen, de rotstoren midden in een reeks rotswanden met enorme afmetingen, de kraaiengrot. 

Rond 15 uur waren we via het binnenpaadje bij de Fontaine de Bachassons gekomen. De oude houten drinkbakken ("bachas") lagen weg te kwijnen. Alle bronwater was in plastic leidingen gevangen. Om zelf aan water te raken moesten we een leiding ontkoppelen. Even later kwam de rest van de groep aan. Ze werden getrakteerd op een instant slok fris water (in plaats van eerst aan een liter per 2 min dit water aan de bron te halen).

De Vire des Heures stond al heel lang op mijn verlanglijstje. Vandaag deed ik hem twee keer. De tweede keer met Jonas. Beloofd was beloofd : iedereen kreeg de kans. 

Het bleef ook na een supersnelle aanloop zonder zware rugzak, een erg indrukwekkende plek. Om  er wat variatie in te houden keerden we terug via een andere route - zonder pad maar met veel doorkijkjes op de hele Drôme regio en op de Mont Aiguille pal in het noordoosten.

Een paar deden na het avondeten het klimmetje naar Pierre de Die. Bij helder weer is dat een magische plek bij zonsondergang. Ik was er niet bij. Jammer. Na al dat stappen was het avondeten erg laat en er waren nog een heleboel van die kleine bivakwerkjes te doen.