De start was het vertrouwde landschap : op en neer, kalksteen in alle formaten, grote kuilen, dennen, weitjes met veel bloemen. Deze keer met een bewolkte lucht - de regen bleef uit. Heel mooi als landschap, maar het went blijkbaar.
Na Pré Peyret werd het beetje bij beetje groener. Gedaan met de Hauts Plateaux, gedaan met de steenbokken. Meer weiland, Meer beukenbos. Veel meer andere wandelaars ook.
Het is ook hier ongewoon warm, het voelt aan alsof het jaar een hele maand vooruit is gedraaid. De hitte op de skihellingen en de Col van Rousset waren een aanslag op de moreel van de groep. De bron bij Bergerie de Chironne bleef onzichtbaar (ze was er vorige zomer nog - we zagen ze gewoon niet). We verlegden dus het parcours : zoveel mogelijk door de bossen. Alleen op de top van de Aiglette keken we nog eens terug naar de hoogste stukken van de Vercors. Een soort afscheid ?
Een kort afdalingske later waren we op de bivakplek. Schitterend 180° uitzicht op de bergen rond Die. Een paar trekken zich terug in de schuilhut even verderop. De bron is een kwartiertje verder. Ik laat de rest voorgaan. Flessen vullen is een ding, helemaal in de drinkbak stappen om al het zweet eraf te spoelen is minstens zo belangrijk.
Heerlijke plek om naar het landschap te kijken dat langzaam grijs en roze wordt. De spetterende kleuren blijven uit : er zijn teveel wolken voor een Instagram zonsondergang.
De beslissing van wat ze morgen willen, was een lastige. Tom en ik hadden van in het begin twee opties aangeboden en ik had blijkbaar verwacht dat de deelnemers die eens gingen bekijken en hun keuze hadden gemaakt. Een paar hadden dat ook gedaan. Het gesprek werd echter overgenomen door de meest mondige mensen. Met deels zaken die mij als begeleider niet echt vooruithielpen bij de keuze tussen de twee opties.
Ik bleef op mijn honger zitten en had het gevoel in een discussie beland te zijn die niet echt constructief was. Misschien was het gewoon beter geweest om een rondje van alle deelnemers te doen en zelf de knoop door te hakken met whatever ze belangrijk vonden. Maar dit is een ervaringstocht, dus tonen hoe zo'n beslissing werkt en wat er allemaal meespeelt, is ook belangrijk. Twijfels die ik gelukkig snel van me kon afzetten.
PS de dag erna werkte alles heel goed uit en splitste de groep zich heel vlot in twee, één met Tom en één met mij. En nog later zag ik de foto's die gemaakt werden op dat moment : zelden een groep zo betrokken en geïnteresseerd rond een topokaart gezien. Ik had me dus zorgen gemaakt om iets dat er helemaal niet was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten