We waren vandaag nog wat efficienter bij het ontbijt-en-inpak ritueel.
De opdracht was simpel : volg de kam tot Puy de la Gagère. Het uitzicht was niet denderend : een beetje nevel wistte de details weg van de bergen ; alleen de horizonlijn was goed herkenbaar.
Hier splitste de groep. Een paar gingen recht naar het museum op Col de la Chau. De meesten deden nog een extra ronde over Font d'Urle. Heel doelgericht : de kliffen werden vrij snel overgeslagen, alle aandacht ging naar de Glacière. Een grote rotsboog waar in de winter sneeuw binnenwaait en smeltwater binnendruppelt die dan (vroeger, vóór de global warming) tot laat in het seizoen bleef liggen waardoor zo'n minigrot een natuurlijke ijskelder werd. Alle sneeuw was al weg na dit kurdroge voorjaar. We hielden het bij een amusante ondergrondse verkenning en het spotten van de frele rotsboog (Arche).
Dan volgde voor mij het afscheid : de laatste rotskam, de laatste alpenweide, de laatste smoorhete afdaling met in tegenrichting een moedige (massochistische ?) lagere school klas.
En ook het genot van een modern dorp : goede douche, zittoilet, leuk terrasje, lekker eten.
Iedereen was erg tevreden. Ik dus ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten