Vannacht een klein regenbuitje. Gelukkig waaide het wat dus was de tent 's morgens toch droog. Meer heeft een bivakkeerder niet nodig om blij wakker te worden.
Het eerste stuk van de afdaling bracht me in Engins. Vroeger een boerengehucht. Doordat Grenoble zo dichtbij is, is het nu een kleine villawijk. Met sporthal. Men was er dranghekkens en muziekinstallaties aan het afbreken : dezelfde Nordic Walking als gisteren natuurlijk.
Vanuit Engins is het een avontuurlijke klim naar Saint Nizier. Dit ligt op een plateau ; om er te raken moet je een dubbele rotswand doorkruisen. Met de Pas de Curé - een erg steil stuk met dikke staaldraad en uitgehakte treden - lukte dat perfect. Een heel mooi klimmetje. Heel ruig ook : ik ontmoette er een gems. Daarmee is de big 5 van de Vercors (steenbok, gems, marmot, korhoen, vale gier) ook op deze reis gespot.
De lange afdaling naar Sassenage liep grotendeels door een mooi oud bloemenrijk beukenbos. Op het einde kwam er nog iets speciaals : de Gorges de Furon en de Cuves de Sassenage. Deze kloof en deze plek waar de rivier uit een grot uitstroomt zijn wel mooi, maar vooral heel toeristisch. Ik was de enige met bergschoenen. De rest deed de smalle en steile paadjes met strand- en stadsschoentjes.
Ik volgde de Furon helemaal tot de samenvloeiing met de machtige Isère rivier. Wat een contrast tussen de stroomversnellingen in de kloof en de gezapige beek in de vlakte.
Einde van de doorsteek van de Vercors, in het lawaai van de snelweg, bij de halte van de snelbus. Normaal gezien heet dat een anticlimax. Deze keer is het OK: in de bergen bouwt er zich een stevige onweer op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten