Woe 11 - blitstrein / boemeltrein / bus / benen
Corrençon - Le Grand Pot
6 km 650 m+
Supersnelle TGV tot Lyon en direct aansluiting op de tragere trein naar Grenoble. Dan sputtert het wat : er zijn maar een paar bussen richting Vercors en die zijn er vooral voor leerlingen en pendelaars. Wachten dus. En storende foutjes met de ticket-verkoop in het station en met de online uurroosters van de bus. En ik die altijd dacht dat het openbaar vervoer rond Grenoble zo fantastisch is...
Uiteindelijk wel, de bus zet met een dik uur later 1000 m hoger en vooral 10 °C frisser af aan het laatste stuk asfalt van Corrençon.
De laatste stukjes bewoonde - of als je wil - mensgemaakte - wereld vallen weg : het biathlon park, het golfterrein, de laatste hooiveldjes,... in de plaats komt een wild dennenbos met overal rotsblokken of kleine rotskammen. En wat een bloemen. De fameuze lente-orchideeën zijn hier op 1200 m al weer weg, de zomerbloemen laten zich zien. De geuren van de Italiaanse keukenkruiden, akelei, vingerhoedskruid, die paarse bloem waar de eerste apollovlinders op zitten.
Na ruim een uur ben ik bij de Carette hut. Mooi, kraaknet. Ik kruis hier de eerste andere hikers. Net als ik wegen ze blijven of doorgaan af.
De jongemannen gaan door : ze gaan 100% voor de pizza of iets anders ongezond in Corrençon of Villard-de-Lans. De jongedame blijft en zet haar tentje op het beste bivakgrasveldje dat ik ooit zag. Ik ga hoger, nog een uur verder, naar le Grand Pot ; ik hoop op een mooi uitzicht.
De Grand Pot (de naam komt van een doline, een grote kom veroorzaakt door een ingestorte grot) is een erg rustieke hut. Weinig licht binnen, veel spullen, een paar heuse bedden ipv. de gebruikelijke beddenbak...
De chaos - zeker in vergelijking met de Carette - stoot me eerst wat af. Maar ik zwicht uiteindelijk toch voor het gemak van het grote bed.
Het uitzicht is grandioos. Maar niet voor op de foto : het is pal west, dus helemaal tegenlicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten