zaterdag 21 juni 2025

Acclimatiseren aan de beschaving

Col de l'Arc - Moucherotte - Saint-Nizier
Za 21 - 16 km - 550 m+ 1300 m-

Leen en Sam waren gisteren nog tot 10 uur 's avonds onze flessen gaan bijvullen in het piepkleine bronnetje van de Col. Dus konden we zonder problemen met een royale watervoorraad richting de laatste grote toppen van de Vercors : Pic Saint Michel en Moucherotte. 

Het was snel duidelijk dat de eenzaamheid voorbij was. 2 à 3 groepjes of solisten per dag kruisen ? Een fijne herinnering. Trailrunners, sportieve stappers, dagjesmensen op weg naar een picnic plek,... Dit stuk van de Vercors is waar heel  Grenoble zijn portie groen en beweging gaat halen. 

De Pic Saint Michel staat een beetje naar voor : iets meer oostelijk dan de rest van de toppen van de Vercors kam. Een heerlijke eerste pauzeplek om terug te kijken op de voorbije dagen : Mont Aiguille,  Veymont, Deux Sœurs, de piekjes die we deux Frères zijn gaan noemen, de Crocs van gisteravond. Maar ook de overkant licht prachtig te blinken ; Écrins, Belledonne, Chartreuse, Grandes Rousses...

Voor mij zaten er op deze bekende kam toch nog wat verrassingen, zaken die er bij zijn gekomen of die ik vroeger heb gemist. Een mini skywalk waar je de verticale rotsen dwars door de vloer kan zien. Het gloednieuwe museum vol prachtige prenten in de machinekamer van het verdwenen Hermitage hotel op de Moucherotte. Zowaar een goedwerkende bron onder de Moucherotte. Heel veel klimmers op de Trois Pucelles.

Saint-Nizier is nog meer een ingedutte villawijk van Grenoble geworden dan het al was. De twee leukste terrasjes zijn dicht, de bediening op het derde is in slow motion, de Belvédère is dichtgegroeid, het aanbod in de buurtsuper mikt op de scholieren die hier de bus nemen naar Grenoble. 

De verrassing van de dag was zonder twijfel de mini camping. Dat is echt een aanrader. Heerlijk thuiskomen in een grote tuin. Lieve gastheren, twee brave honden, perfecte douches en een zwembadje. Ze gaan flink richting pensioen en er is nog geen overnemer in zicht voor hun boerderij (die recent te maken kreeg met een brand en een tornado). Ik duim dat deze unieke oase mag blijven bestaan. 

Ook deze avond zijn er warmte-onweders die vooral elders terecht komen. Wij komen er vanaf met een paar minuten gedruppel. Net genoeg voor mij om alle rondslingerende rugzakken en spullen droog te zetten. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten