24 km 1000m+ 1100m-
Zeer harde sneeuw op ca. 2/3 (tot Vassieux)
Uiteraard was ik als eerste weg. Zalige rust op heel het eerste stuk tot aan Font d'Urle. Enfin, als je het lawaai van de raquettes op de keiharde sneeuw negeert natuurlijk. De uitzichten op de canyonwand blijven even mooi als gisteren natuurlijk. Op de warmste stukken is er goede thermiek en draaien enkele vale gieren hun rondjes omhoog.
Merkwaardig genoeg ligt er nergens sneeuw op de bergkammen. Maar eigenlijk is dat logisch : zolang het verse poedersneeuw is wordt die daar gewoon weggewaaid en de toppen en kamlen krijgen meer uren zon dan de bergflanken. Ik kies dus voor de langste route door Font d'Urle : die langs de bovenrand. Machtig uitzicht. En flink doorstappen op het gras. Het blijkt een populaire zondagse uitstap. Ik raak aan de praat met iemand die een fabriekje heeft voor vegan en gluten-free voeding. Ze levert aan restaurants maar ook aan enkele Belgische ketens. We zijn het roerend eens dat de combinatie van zinvol werk, stappen in de natuur en yoga liefst geen powergedoe maar meditatief een mens jong houdt.
Op de afdaling is het wat zoeken op de kaart. De klassieke afdaling naar Vassieux (waar ik het winkeltje nodig heb) verijst gemakkelijk. Zoals de sneeuw nu ligt, dus quasi zeker blank ijs denk ik dan. Ofwel gokken en dan als het te gevaarlijk is uitwijken naar de grote baan op Col de la Chau ? Ofwel toch de alternatieve afdaling van halfweg de sledehondenpiste. Ik kies voor het onbekende pad. Eerst 2 km over de geprepareerde piste. Dan een 100-tal hoogtemeters foeteren : te steil en deels in in de zon. Dat levert slechte sneeuw (hard bevroren behalve de buitenste 5 cm) of geen sneeuw dus een paar keer raquettes aan en uit. Eens dat voorbij is, is het een zalige afdaling door een winters bos. Raquette-wandelen volgens de reclamefolders.
In Vassieux zijn bakker en dorpssuper nog open. Ik bedank ze hiervoor. Maar ze lachen dit vriendelijk weg, blijkbaar is de zondag de dag met meeste omzet.
De gîte waar ik boekte ligt ver buiten Vassieux. 6 km nog. Dan toch maar over het asfalt. Liften - vergeet het maar, er reed geen enkele auto naar Echauda.
De gîte is een chaotische bedoening. Het duurt even voor ik de juiste persoon te pakken krijg en die excuseert zich dat ze niet wist dat ik geboekt had... Ik had nochtans 2 uur geleden gebeld om te bevestigen ?
Even later wordt alles duidelijk. Ik val midden in een overdracht van de oude eigenaars naar een nieuwe groep jonge enthousiastelingen. Morgen gaan ze naar de notaris (in Gap, op meer dan een uur rijden). Nu is het chaos. En bovendien heeft iedereen (oude en nieuwe eigenaars) net nu een opstoot van griep of zoiets. Eén van de club nieuwe jonge eigenaars is een West-Vlaamse die blij is om nog eens in het Vlaams te kunnen tetteren. Wow, ze moet nog veel leren over de Vercors. Maar ze deed wat ze hoort te doen in het nieuwe team, blijkbaar zeer goed in een ander project in de Elzas... Benieuwd waar ze over een paar jaar staan met deze plek die ze Vercors Intense willen noemen. Is hier een tweede Quartier Libre in de maak ?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten