29 km 500 m+ 1800 m-
Goede sneeuw voor raquettes tot ca. 1450 m, daarna grotendeels geen sneeuw.
Rustige start. Het nadeel was natuurlijk dat ik te laat was voor een herhaling van de lichtshow - de zonsopgang dus.
De eerste tussenstop was de Plenouze. Zo ongeveer de laatste top van de kam die ik gisteren volgde. Hier begint de enorme Lapiaz van het plateau de Sornin. Enkele km lang en breed : kalksteenkloven, putten, canyons,... Met in het midden de Gouffre Berger, een grot die wereldberoemd is bij speleo's : het was tientallen jaren lang de diepste verkende grot.
Mijn doel was om het informele pad tot de grot te volgen, en dan verder, over padsporen die ik in de GPS had geladen, de rand van het plateau op te zoeken. Op jacht naar dezelfde ervaring als op plateau d'Ambel en Font d'Urle.
Het stuk tot Gouffre de Berger was doenbaar. Vlot te vinden, gemakkelijk te sporen door de maagdelijke sneeuw. Maar ik had ook door dat in deze chaotische omgeving de GPS last had van indirect signaal : satelieten die op besneeuwde wanden gereflecteerd worden en zorgen voor tientallen m afwijking.
Ik probeer nog even door te duwen tot de rand van het plateau maar zie vrij snel in dat dit veel te gevaarlijk is. Terug naar de GR, die correct gespoord is.
Voorbij de Lapiaz is het bos al eeuwen geleden gerooid en omgezet tot weides. De wind is ongenadig hard ; ik schat 80 à 100 km/h. Alle winddichte kledij gaat aan. In de luwte van de herdershut werk ik mijn laatste energierepen weg. Gezond en high protein, maar ondertussen vind ik ze helemaal niet meer lekker.
Eerste verzwaring van de rugzak : de raquettes. Heen en terug over het grasveldje naar Dent de Loup, het uitzichtspunt op Grenoble en op de verticale wanden waar ik hoopte te wandelen.
De afdaling naar het gehucht Sornin en verder naar le Fournel is soppen : alles smelt alsof het al maart is. De winddichte kledij en de tweede fleece verdwijnen ook in de rugzak.
In Engins besluit ik om helemaal af te dalen. De bushalte (bus T65) en het aanbod van een aantal locals van een lift tot Grenoble, zijn erg aanlokkelijk. Maar er is nog 2 uur daglicht, het is mooi weer en het lijf voelt zich OK. Dus gaan we door.
Ferme Durand is het eerste tussendoel. Wat een uitzicht opnieuw. Beneden Grenoble dat de hele vlakte opvult en omhoogklotst tegen de valleirand. Erboven de Chartreuse en de Belledonne bergen.
Nog meer in de rugzak. Handschoenen, getten, zonnebril, windstopper fleece... Het is aangenaam lenteweer op ca. 700 m hoogte. De sleutelbloemen staan massaal in knop.
Het laatste stukje - het brede pad dat bij VTT-ers populair is voorbij Ferme Froussard, doe ik met de frontal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten