Vercors' hoogste, een heel eind en een extraatje

Dag 2 Fontaine de la Chau - Chaumailloux

Grote verrassing deze morgen : de heldere sterrenhemel van vannacht legde een laagje rijm op het gras en de tent. We probeerden de tenten te laten drogen, maar dat lukte niet echt. We hadden ons bivakplekje maar 500 m verder moeten kiezen, daar was de zon er al wel tijdens het ontbijt.

Op de klim naar de Grand Veymont worden we verblijd door een aantal jonge steenbokjes en hun mama's. 

Op de klim word ook duidelijk dat niet iedereen die snel de berg opvlamt, ook de fijne neus heeft om het pad te herkennen in de chaos van rotsen en steenblokken. Ik zet me dus maar op kop in het technisch lastigste stuk van de klim.

Beetje bij beetje wordt het panorama wijdser. Rechts de hele Vercors, links een heel deel van de Franse Alpen en vlakbij de vreemdste top van de Vercors de Mont Aiguille. Geen sneeuwplekken meer dit jaar dus de afdaling gaat vlotjes.

Na de picknickpauze volgt het tweede deel van de etappe : geen duidelijke top, maar een lang eind "glooiend" zoals de groep het is gaan noemen. Het vlotlopend pad door groene vlakte (meer een ruig golfterrein) van de plaine de la Queyrie is een verlenging van de middagpauze. Maar dan begint zo'n typisch Vercorspad : op en neer en met allerlei kronkels door een chaotisch mix van weitjes, bosjes en vooral veel kalksteen in alle formaten en hellingen. En overal bloemen. 

Tom zet zich hier op kop. Iedereen is stil en geconcentreerd. Vlak voor de Chaumailloux last hij een pauze in. De verassing is des te groter wanneer we plots vanuit de kalksteenchaos op een open stuk gras komen met links de Mont Aiguille op zijn mooist.

Na wat wikken en wegen zetten we onze tentjes vlak bij de hut. Komt goed uit voor sommigen (iemand met veel te lichte slaapzak, iemand die zijn tentmaatje wakker houdt,...).

Met veel moeite, een stokje en wat tape kan ik de kapotte tentstok repareren. Gelukkig !

Met 5 doen we nog een lange extra naar de Tête Chevalière. Via een alternatieve route langs iets wat nergens anders in de Vercors voorkomt: de moerassen en beekjes aan de noordzijde van dit topje.