Vercors trektocht Hiking Avisor voorjaar 2022

Hier staan de praktische details van elke etappe. De link klikt door naar mijn persoonlijke beleving en enkele foto's.

Dag 0 Die - Vassieux

Avant première voor treinreizigers.

21 km 1100 m+ 400 m-.

Die (390) verlaten langs steeds rustiger asfaltwegen daarna grindwegjes. Op die manier over 9 km heel rustig tussen akkertjes naar 650 m stijgen. Dan in één trek naar de Col de Vassieux en de Refuge de Vassieux (1370) door een wisselend bos. Meerdere afdaalroutes naar de Camping, wij kozen voor de GR.

Dag 1 Vassieux - Fontaine de la Chau

Vlotte inloop, met een venijnige daling + klim

17.5 km 1050 m+ 475 m-

Vassieux (1055) oostwaarts verlaten met brede grindwegen die tussen de dolines kronkelen. Een korte klim naar Pas de Pré (1200) gaat bruusk over in een afdaling naar Britière (820). Fors stijgen naar Pas de la Coche. Dan meedere opties via rustig stijgende grindwegen of kleinere pittiger paden naar Fontaine de la Chau (1630).

Heel veel opties voor bivakplekjes. We ondervonden dat we nog meer naar oosten hadden moeten kiezen om 's morgens de zon te hebben.

Dag 2 Fontaine de la Chau - Chaumailloux

De Grand Veymont en een lang stuk met alle landschappen van de Hauts Plateaux

14.5 km 975 m+ 950m-

Klassieke oversteek van de Grand Veymont via Pas de la Ville naar Pas des Chattons.

Dan een gezapig golvend stuk via Col des Bachassons en de Romeinse steengroeve. Daar via oude paden (steenmannetjes) erg kronkelend door de lapiaz chaos van Peyre Rouge naar Chaumailloux.

Bivakplek : dicht bij de hut. 2 bronnen.

Extra : klim van Tête de Chevalière

6 km 325 m+ 325 m-

Breed pad van de herders tot Ruisseau de Sourdy. Deze via een informeel paadje volgen en dan rechts terugbuigen naar Combe Chevalière. Deze tot boven volgen en één van de twee onderbrekingen in de rotswand nemen. Links aanhouden en de kam en dan de top (1951) bereiken. Je kan er uiteraard ook raken over de GR via Chamousset.

Dag 3 Chaumailloux -Archiane

Los door de Hauts Plateaux naar de bovenrand van de Canyon. Deze afdalen.

19 km 800m+ 1650 m-

Chaumailloux verlaten via de GR. Vanuit Chamousset naar Croix de Lautaret (1951), ook Sommet du Tisserand genoemd. Veel opties, vooral open grasland. Wij kozen voor de route via de Bories.

Doorsteken naar Tête du Jardin (1820 ; machtig uitzichtspunt, quasi zeker gieren) en dan Tête du Petit Jardin. Steeds lastiger te oriënteren, bebost en chaotisch.

Aansluiten op het afdaalpad naar Combe Aubaise. Deze volgen tot Archiane. Gîte d'étape.

Extra : omweg naar gierenkijkplek

3 km en 120 m+ en 120 m- extra

Chemin de Découverte volgen.

Dag 4 Archiane - Fontaine des Bachassons

Klim buiten categorie en langzame afdaling van de Glandasse

14.5 km 1450 m+ 625m-

Via Combe Veyranche grotendeels padloos over puin naar Dôme de Glandasse (2041). Zoek vooraf goede topo op. 

GR tot dicht bij Fontaine des Bachassons (1620). Bivakplek enkele 100 m ten E van de bron.

Plan B : GR met unieke rotsrichel ervaring

12 km 1200 m+ 375 m-

Opnieuw Combe de l'Aubaise en dan GR verder volgen tot kruising GR 91 / 93 (1602). ZW vallei volgen tot brèche. Links omhoog de ingang naar Vire des Heures vinden ; deze verkennen (H/T). Zoek vooraf goede topo op. Terug naar GR en oud herderspad (steenmannetjes) naar bivakplek.

Dag 5 Bachassons - Col de Vassieux

Relaxe paden met fantastisch uitzicht

23.5 km 775 m+ 1025 m-

GR tot Pré Peyret hut. Verder GR of links van GR op kamlijn richting Col de Rousset. GR om skistationnetje en grote weg te passeren. Meerdere opties om Col de Vassieux te bereiken ; wij kozen voor de koelste met maximaal bos.

Bivakplek een stuk boven de Col, richting Refuge. Fontaine du Plainet op 1 km 25m+ 50 m-

Dag 6 Col de Vassieux - Vassieux

Uitbollen met optioneel het museum

19 km 700m+ 1000 m-

Bospaden met af en toe breed uitzicht over Col de la Chau (1431) But de St-Genix (1641) en (net voor de top even shortcutten) Puy de la Gagère (1651).

Kamlijn of voor wie gehaast is, in rechte lijn naar even ten Z van de Glacière du Font d'Urle.

Aansluiten op GR die noordkant van het plateautje volgt. Door bebost valleitje naar Col de la Chau en Musée de la Résistance. Erg warme afdaling naar centrum Vassieux.

Meer info

Topo's van varianten en extraatjes : bv. Altitude Rando 

Opvolgen waterbronnen : op site park en op refuges.info

Website van het Parc Régional du Vercors

Hiking Advisor Vercors-pagina

Afdalen naar de stad

Le Sornin - St Nizier - Sassenage

Vannacht een klein regenbuitje. Gelukkig waaide het wat dus was de tent 's morgens toch droog. Meer heeft een bivakkeerder niet nodig om blij wakker te worden.

Het eerste stuk van de afdaling bracht me in Engins. Vroeger een boerengehucht. Doordat Grenoble zo dichtbij is, is het nu een kleine villawijk. Met sporthal. Men was er dranghekkens en muziekinstallaties aan het afbreken : dezelfde Nordic Walking als gisteren natuurlijk.

Vanuit Engins is het een avontuurlijke klim naar Saint Nizier. Dit ligt op een plateau ; om er te raken moet je een dubbele rotswand doorkruisen. Met de Pas de Curé - een erg steil stuk met dikke staaldraad en uitgehakte treden - lukte dat perfect. Een heel mooi klimmetje. Heel ruig ook : ik ontmoette er een gems. Daarmee is de big 5 van de Vercors (steenbok, gems, marmot, korhoen, vale gier) ook op deze reis gespot.

De lange afdaling naar Sassenage liep grotendeels door een mooi oud bloemenrijk beukenbos. Op het einde kwam er nog iets speciaals : de Gorges de Furon en de Cuves de Sassenage. Deze kloof en deze plek waar de rivier uit een grot uitstroomt zijn wel mooi, maar vooral heel toeristisch. Ik was de enige met bergschoenen. De rest deed de smalle en steile paadjes met strand- en stadsschoentjes.

Ik volgde de Furon helemaal tot de samenvloeiing met de machtige Isère rivier. Wat een contrast tussen de stroomversnellingen in de kloof en de gezapige beek in de vlakte.

Einde van de doorsteek van de Vercors, in het lawaai van de snelweg, bij de halte van de snelbus. Normaal gezien heet dat een anticlimax. Deze keer is het OK: in de bergen bouwt er zich een stevige onweer op. 

Helemaal alleen tussen de kuddes

Villard-de-Lans - Sornin

Het vertrek uit Vassieux ging super. 11 tevreden mensen vetrokken na de welgemeende knuffel en het ontbijtje bij de plaatselijke bakkers. Enkelen zoals ik naar een volgende bestemming in Zuid-Frankrijk, de rest naar huis.

Al liftend raakte ik in Villard-de-Lans. Altijd interessant, zo'n gesprek met locals. Ik leerde van alles bij over de viskweek en biathlon in de Vercors. In Villard deed ik een wasje, deed ik wat inkopen en werd ik ondergedompeld in een Nordic Walking event. Beeld je in wat dat geeft : honderden snelwandelaars die bij iedere stap met de wandelstokken op het asfalt tikken terwijl een half-hysterische omroeper door de boxen schalt.

Het Nordic Walking event bleef blijkbaar aan de oostkant van de vallei. Dus koos ik de westkant. Een lange saaie klim door Ardens aandoend dennenbos over Croix Perrin. De enige onderbreking waren de hordes mountainbikers die full speed op me af reden. 

Het was pas na een paar uur, bij Molière, dat het interessant werd. De alpenwei was al ingenomen door koetjes. Goed zicht op Grenoble en de Chartreuse. Na Molière een heel mooi stuk door een kalksteenchaos, een stuk zachter en romantischer dan de brutere versies hiervan in de zuidelijke Vercors.

Ik zet de tent op in het lege gehuchtje le Sornin. Er is een kleine kans op onweer en ik kan desnoods naar de koeienstal vluchten als het te gortig wordt.

Eerste avond alleen. Ik mis de fijne Hiking Advisor groep toch een beetje.

 

Een rondje om af te ronden

Dag 6 Col de Vassieux - Vassieux

We waren vandaag  nog wat efficienter bij het ontbijt-en-inpak ritueel. 

De opdracht was simpel : volg de kam tot Puy de la Gagère. Het uitzicht was niet denderend : een beetje nevel wistte de details weg van de bergen ; alleen de horizonlijn was goed herkenbaar.

Hier splitste de groep. Een paar gingen recht naar het museum op Col de la Chau. De meesten deden nog een extra ronde over Font d'Urle. Heel doelgericht : de kliffen werden vrij snel overgeslagen, alle aandacht ging naar de Glacière. Een grote rotsboog waar in de winter sneeuw binnenwaait en smeltwater binnendruppelt die dan (vroeger, vóór de global warming) tot laat in het seizoen bleef liggen waardoor zo'n minigrot een natuurlijke ijskelder werd. Alle sneeuw was al weg na dit kurdroge voorjaar. We hielden het bij een amusante ondergrondse verkenning en het spotten van de frele rotsboog (Arche).

Dan volgde voor mij het afscheid : de laatste rotskam, de laatste alpenweide, de laatste smoorhete afdaling met in tegenrichting een moedige (massochistische ?) lagere school klas.

En ook het genot van een modern dorp : goede douche, zittoilet, leuk terrasje, lekker eten. 

Iedereen was erg tevreden. Ik dus ook.

 

De Vercors heeft ook nog een groenere kant

Dag 5 Fontaine des Bachassons - Col de Vassieux

Het inpakken in Bachassons verliep behoorlijk snel. Om iets na 8 waren we al klaar, een paar dagen geleden was dat nog 8h30.

De start was het vertrouwde landschap : op en neer, kalksteen in alle formaten, grote kuilen, dennen, weitjes met veel bloemen. Deze keer met een bewolkte lucht - de regen bleef uit. Heel mooi als landschap, maar het went blijkbaar.

Na Pré Peyret werd het beetje bij beetje groener. Gedaan met de Hauts Plateaux, gedaan met de steenbokken. Meer weiland, Meer beukenbos. Veel meer andere wandelaars ook. 

Het is ook hier ongewoon warm, het voelt aan alsof het jaar een hele maand vooruit is gedraaid. De hitte op de skihellingen en de Col van Rousset waren een aanslag op de moreel van de groep. De bron bij Bergerie de Chironne bleef onzichtbaar (ze was er vorige zomer nog - we zagen ze gewoon niet). We verlegden dus het parcours : zoveel mogelijk door de bossen. Alleen op de top van de Aiglette keken we nog eens terug naar de hoogste stukken van de Vercors. Een soort afscheid ?

Een kort afdalingske later waren we op de bivakplek. Schitterend 180° uitzicht op de bergen rond Die. Een paar trekken zich terug in de schuilhut even verderop. De bron is een kwartiertje verder. Ik laat de rest voorgaan. Flessen vullen is een ding, helemaal in de drinkbak stappen om al het zweet eraf te spoelen is minstens zo belangrijk.

Heerlijke plek om naar het landschap te kijken dat langzaam grijs en roze wordt. De spetterende kleuren blijven uit : er zijn teveel wolken voor een Instagram zonsondergang.

De beslissing van wat ze morgen willen, was een lastige. Tom en ik hadden van in het begin twee opties aangeboden en ik had blijkbaar verwacht dat de deelnemers die eens gingen bekijken en hun keuze hadden gemaakt. Een paar hadden dat ook gedaan. Het gesprek werd echter overgenomen door de meest mondige mensen. Met deels zaken die mij als begeleider niet echt vooruithielpen bij de keuze tussen de twee opties.

Ik bleef op mijn honger zitten en had het gevoel in een discussie beland te zijn die niet echt constructief was. Misschien was het gewoon beter geweest om een rondje van alle deelnemers te doen en zelf de knoop door te hakken met whatever ze belangrijk vonden. Maar dit is een ervaringstocht, dus tonen hoe zo'n beslissing werkt en wat er allemaal meespeelt, is ook belangrijk. Twijfels die ik gelukkig snel van me kon afzetten.

PS de dag erna werkte alles heel goed uit en splitste de groep zich heel vlot in twee, één met Tom en één met mij. En nog later zag ik de foto's die gemaakt werden op dat moment : zelden een groep zo betrokken en geïnteresseerd rond een topokaart gezien. Ik had me dus zorgen gemaakt om iets dat er helemaal niet was.

Zicht op de droomvallei

Dag 4 Archiane - Fontaine des Bachassons

Vandaag werd voor het eerst de groep gesplitst. De meesten kozen voor de lastige klim door de Combe Veyranche, met Tom. Ik vertrok met Jan en Christophe die omwille van blessures en zo beter iets kalmers deden, voor de kortste weg. 

Dat begon met de Combe de l'Aubaise naar het plateau : dus hetzelfde als gisteren maar omgekeerd. Daarna min of meer vlak (in de Vercors is dat met veel op en neer) naar de Fontaine de Bachassons. De blessures bleken goed verteerd, dus was er tijd en energie voor een extraatje. Dat werd de Vire des Heures. Een onbekende uithoek van de Vercors, maar alleen voor mensen zonder hoogtevrees. En wie je maar één keer moet zeggen dat je aan de rand van de afgrond ofwel stapt, ofwel kijkt en foto's maakt, maar nooit beide tegelijk.

Het was een mooie stap voor stap ontdekking. Het uitzicht op Die in de Drôme-vallei 1300 m lager, de rotsband die steeds smaller werd, de kennismaking met de steenbokken die dit hun thuis noemen, de rotstoren midden in een reeks rotswanden met enorme afmetingen, de kraaiengrot. 

Rond 15 uur waren we via het binnenpaadje bij de Fontaine de Bachassons gekomen. De oude houten drinkbakken ("bachas") lagen weg te kwijnen. Alle bronwater was in plastic leidingen gevangen. Om zelf aan water te raken moesten we een leiding ontkoppelen. Even later kwam de rest van de groep aan. Ze werden getrakteerd op een instant slok fris water (in plaats van eerst aan een liter per 2 min dit water aan de bron te halen).

De Vire des Heures stond al heel lang op mijn verlanglijstje. Vandaag deed ik hem twee keer. De tweede keer met Jonas. Beloofd was beloofd : iedereen kreeg de kans. 

Het bleef ook na een supersnelle aanloop zonder zware rugzak, een erg indrukwekkende plek. Om  er wat variatie in te houden keerden we terug via een andere route - zonder pad maar met veel doorkijkjes op de hele Drôme regio en op de Mont Aiguille pal in het noordoosten.

Een paar deden na het avondeten het klimmetje naar Pierre de Die. Bij helder weer is dat een magische plek bij zonsondergang. Ik was er niet bij. Jammer. Na al dat stappen was het avondeten erg laat en er waren nog een heleboel van die kleine bivakwerkjes te doen.

The Grand Canyon van de Vercors

Dag 3 Chaumailloux - Archiane

Volle bak regen, vanaf 4 uur 's morgens ongeveer. De tent staat goed, ik val terug in slaap. 

Bij het ontbijt miezert het nog steeds. Samen ontbijten in de schuilhut is een simpele luxe. Het is duidelijk dat dit zo'n dag is dat de tent nat de rugzak ingaat.

Bij het inpakken merk ik dat één van mijn plastic zakken met eten weg is. Kristien vindt hem 50 m verder terug, met overal leeggegeten plastiekjes. Alle zoete koekjes, alle kaas, alle crackers zijn weg. De hartige koekjes moest die vos (? - ik denk dat het een vos is) niet hebben. Voor vandaag heb ik nog wat zoute koekjes en nootjes. Daarna zien we wel. Enkelen in de groep bieden me een stukje van hun voorraad aan. Tof !

We warmen op met een stukje GR pad: breed, goed aangelegd, mooi zicht op de tocht van gisteren. Dan kiezen we voor padloos. Eerst door groene natte heuvels tot op het topje van vandaag (de Croix Lautaret 1951m), dan steeds steniger tot op de rand van de afgrond : de Tête du Jardin. Langs alle kanten zijn er rotstorens in grijs en oker, 1000 m boven het dorpje aan de voet. 

De middagpicknick is perfect. Een paar uur zon tussen de buien. Wij drogen de tent en de kledij. De gieren vertrekken allemaal en maken hun rondjes op de beste thermiek die je maar kan denken. We komen ogen tekort. Om de paar minuten komt er wel een gier overvliegen. 

De afdaling naar het dorpje Archiane, ruim 1000 m lager, in het midden van die diepe kloof, is lang en complex. Het decor van de Combe de l'Aubaise indrukwekkend. Sommigen zitten er fysiek helemaal door, de eerste blessures (pijn in knie, omgeslagen voet) zijn een feit. We passen de tocht aan : de helft gaat in een rustig tempo direct naar de gîte en de andere helft plakt er nog een extra lus aan langs wat zogezegd de beste gierenkijkplek is van Frankrijk. Zeker weten dat die van de middagpicknick nog beter was.

 

De eigenaar van de gîte (Refuge d'Archiane) signaleert ons dat er serieuze familiale problemen zijn maar levert ondanks dat een perfecte service. Chapeau !