Zo 15 16 km 1250 m+
We besloten om vroeg op te staan. Karolien en Katrien kwamen heel vroeg met de nachttrein en we sloten met de rest aan bij dat vroege uur om tijdens de frissere uren de zuidgerichte helling aan te vatten.
Stukje langs de rivier, stukje asfalt, stukje min of meer vlak tot in het nevenvalleitje van Quint.
Dan kwam de gevreesde klim, 750 m stijgen op wat een oeroud pad is met wortels ergens in de steentijd, 4000 a 5000 jaar geleden. Maar ook warm. En met een verfrissende bron bijna op het einde.
De picknick en siësta was op een van de geliefde plekjes, op een bivakweitje met heerlijk uitzicht en met precies de juiste verhouding zon en schaduw. Veel vlinders ook. En de passage van veel vale gieren.
Dan was het de tijd aan de vele herderspaden die horen bij de Bergerie de Chironne. De herder bleek al aangekomen. Een koleriek mannetje dat ons verweet dat we met 4 à 5 l per persoon zijn schapen zonder water zetten. De eerste keer lieten we het van ons afglijden. De tweede keer haalden we een prop oude plantenresten weg zodat de tweede waterbak eindelijk naar de derde kon overlopen in plaats dat het water wegliep naar het gras. De schapen zijn welkom.
Leen en ik deden nog een extraatje. De rest had geen zin of wilde zich nog wat sparen. De But de Nève, zo'n 250 m boven onze bivakplek. Een heerlijke uitzichtsberg die precies in het centrum van de Vercors lijkt te liggen. Met een fraaie noordgraat, waarop dat "ik-zweef-boven-alles" gevoel nog even doorgaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten