Do 19 - 18.5 km - 700 m+ 850 m-
Wakker worden gebeurde in schuifjes. Rond 5 uur kwam er een groepje kwetterende jeugd langs. We sliepen even door. Bij ons ontbijt kwamen ze opnieuw langs, en alle mysteries van deze nacht werden opgelost. Het waren 5 jongeren uit de streek die tijdens de nacht foto's maakten en om 5 uur naar de Col trokken voor een prachtige zonsopgang.
Wij vertrokken pas een uur later. Heerlijk fris, zacht gras en veel bloemen, vogels in de bomen, heel de Hauts Plateaux aan onze voeten, zachte hellingen.
De Pas de Berriéve was een poort naar een andere wereld. Stenig, stoffig, steil, warm, zuiderse parfums, zomerbloemen, imposante rotstorens.
Het eerste deel was pittig : met een paar lastige kruisingen van droge beddingen van stortbeken waar het pad even vervangen werd door klauteren over blauwachtige kalksteen of balanceren over losse kiezels en keien.
Het tweede deel, na de middagpauze in het schattige bivakhutje van abri de Peyrerousse, was meer doorstappen en kilometers maken.
Waarom deze titel : onderweg waren er drie incidentjes die gelukkig afliepen met alleen de schrik. Wat er gebeurde is bedoeld voor het ritueel uurtje "straffe verhalen vertellen" dat bergwandelaars af en toe onder elkaar houden. We werden beschermd !
De Soldanelle berghut blijft gelukkig gewoon besraan. Zelf had ik schrik dat ze het financieel lastig zouden krijgen na het sluiten van de zetellift in 2019. Ze verzekerden me dat dit niet zo is, dat het publiek van bergwandelaars voor hen altijd belangrijker was en dat ze hun beste fles gekraakt hebben toen een paar weken geleden eindelijk die lelijke pylonen van de lift waren weggehaald.
Nog altijd prachtig zomerweer, eigenlijk is het veel te warm hier. De meesten besluiten om de slaapzaal te laten voor wat het is en rollen matje en slaapzak uit op de terras van de hut.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten