Do 12 - 14 km 1200 m+
Opstaan, ontbijten, inpakken en direct in T-shirt vertrekken. Het is hier ongewoon warm. Het is nu weer in de Alpen waar we 30 40 jaar geleden in onze pollekes zouden wrijven van geluk... eind juli.
Ik klim snel naar de kam en rijg colletjes en topjes aan elkaar. Sommige hebben naam, de meeste niet. Bij pointe 1979 houd ik het voor bekeken en keer ik terug naar de enige col met een naam, de Pas de la Morta, de enige ook met een iets of wat doenbaar pad. Een wonderlijke reeks richels en trapjes door de verticale rotswanden.
Een eind verder op de Balcon Est, een pad dat tientallen km de Oostrand van de Vercors volgt, pauzeer ik in de Abri de Peyrerousse. Een kleine schuilhut die recent een opknapbeurt kreeg. Goed geïsoleerd, dus aangenaam fris. De enige plek van de dag dat ik andere mensen zie. Een sportieve "fille" die superlicht kampeert en anderhalve etappe op een dag doet. En drie kranige oude "femmes" die eventjes voor de ontspanning 600 m+ deden en terug afdalen. Eén grote overeenkomst in de driehoek van gesprekjes : we hebben allemaal last van de warmte.
Dan komt het lastige stuk. Bij Ravin de Riondet is de oorspronkelijke balcon est door erosie onbruikbaar. De nieuwe variant is 100 m-, 100m+ en zeker 1 km om.
Ik merk dat de fysiek niet goed is. Gisteren veel beter. Ook krampen in de kuiten en billen. Diagnose s'avonds na wat opzoeken : zouttekort. Ik neem een ORS rescue dosis en hoop dat dat de zaak fixt.
Na de Col de Berriéve herneem ik het topjes en colletjes hoppen. Plots krijg ik de cadeau van de dag : vlak na de Roche Rousse is een doline met een rest sneeuw, vlak bij een prachtige vlakke plek. Een zalige bivakplek, ondanks de extra corvée om sneeuw te smelten. Tijdens het eten krijg ik gezelschap van twee oudere steenbok mannetjes, met prachtige hoorns.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten