20 km 1100 m+ 900 m-
Sneeuw : zeer hard / op 2/3 van de route
Prachtige zeer gevarieerde dag.
Het vertrek uit Le Quartier Libre verliep op het gemakske. Heerlijk ontbijt, nog wat complimentjes aan de staf, en naar huis bellen vanop de enige plek in het gebouw waar dat kan (gisteren was het mislukt ; direct via Wifi bellen was beter geweest).
De bossen van Echarasson, Pélandré en Lente waren heerlijk rustig. Hier en daar was ik de eerste die een spoor maakte. Enfin : een mensenspoor. Dierensporen waren er met honderden : hazen, reetjes of gemzen, ik denk ook een heel eind een wolf.
Halfweg al die bossen een heerlijke pauze bovenop de kliffen die uitkijken op de vallei van Bouvante. Wat een uitzicht. Ook dat dorpje bleef de hele dag in de mist die de Rhônevlakte en de valleien opvulde.
Na de Col de la Rama werd het anders. Raquettes aan de voeten en een steile en bij momenten "echt-niet-voor-beginners" klim naar de Serre de Montue. Piolet + crampons was beter geweest. Op het eerste zicht is dit een bescheiden bult met 1685m. Maar wat een gevoel van boven alles te staan, met een onbelemmerd uitzicht in alle richtingen. Deze variant is heel mooi, zeker bij dit helder inversieweer : Mont Blanc, Combe Laval, de hele Vercors keten van Moucherolle tot Veymont en Glandasse, de kam van het Centraal Massief ver weg en de massieve blok van de Roc de Toulau dichtbij...
Op de top kruis ik de eerste mensen van de dag : de herders die hier de hele zomer werken, kwamen genieten van het heerlijk warm zonnetje en - zeer uitzonderlijk hier - de absolute windstilte.
Ik besluit die kam nog wat verder te zetten. Het uitzicht verandert : links wisselt Font d'Urle voor de canyon / vallei van Quint, rechts wisselt het bos van Lente voor de met sneeuw bedekte weitjes van plateau d'Ambel.
Ook hier ben ik weer helemaal alleen temidden van diepe rust. Alleen op het korte stukje GR93 was er veel passage (blijkbaar een klassieker vanop de parking van Font d'Urle).
Tegen 17h kom ik toe in de Refuge de Tubanet. Heel snel loopt het vol. Heel wat families en koppels profiteren van het mooie weekend om er een mooie tweedaagse van te maken. Ik ben dus de enige met lichtgewicht eten. Uit de andere rugzakken komt kaasfondue en raclette en wijn en wat nog allemaal niet.
Prachtige onbewaakte hut, zo ongeveer bij het beste en mooiste wat ik ooit zag. Er zijn er zo drie op het plateau d'Ambel. Wat een mooi stuk van de Vercors. Ik kwam hier nog nooit en ben echt blij dat ik hier ben gestart en niet zoals al die andere keren direct naar de Hauts Plateaux, het ruige deel van de Vercors.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten